Weidegang, je blijft je erover verbazen. De samenleving vindt het prachtig, dat blijkt keer op keer. Deze maand nog: het rapport over de megastallen van de commissie Alders. Opnieuw: de melkveehouderij wordt verhoudingsgewijs zeer positief gewaardeerd, vooral vanwege de zichtbaarheid van de sector (het vee) in het landschap en het daarmee geassocieerde goede dierwelzijn. Uit het rapport leid ik af dat met een knip in de megastallendiscussie tussen de diverse veehouderijsectoren, we in de melkveehouderij geen enkele discussie hadden. Mits….. we de koeien laten weiden. Opnieuw een helder signaal: voor onze license to produce is weidegang een must. Tegelijkertijd geeft onderzoek bij herhaling aan dat in vrijwel alle omstandigheden weidegang bedrijfseconomisch aantrekkelijker is dan opstallen. Alleen in uitzonderlijke situaties is dat niet het geval. Waarom doen we er in de sector dan zo moeilijk over? Waarom moeten we dan melkgeld gaan herverdelen om de opstaltrend te keren? Daar is veel over te zeggen, vandaar de lange en soms emotionele discussies. Ik ken en snap alle argumenten. Maar voor nu even mijn statement dat het vooral de combinatie is van sturen op de verkeerde kengetallen, achterhaalde stand van de techniek, achterhaalde stand van de kennis en wat ze in de sociologie ‘groupthink’ noemen. Wat dat laatste betreft: je bent eigenlijk een beetje een ‘loser’ of halve antroposoof als je de koeien nog door je goeie gras laat sjokken. Daar wil geen stoere boer mee geassocieerd worden.
Er is een systeemverandering voor nodig om dit tij te keren. Dat redden we op termijn niet met een plusje op het melkgeld. We hebben nieuwe kennis, nieuwe instrumenten en inspirerende systeemontwerpen nodig. De melkveehouderij heeft zich in ons land de afgelopen twintig jaar stormachtig ontwikkeld. Op slechts een front zijn we volledig stil blijven staan: beweidings- en graslandmanagement. Bert Philipsen is de enige binnen WUR die er nog wat verstandigs over kan zeggen. Een hoogleraar graslandkunde hebben we in Wageningen al decennia niet meer. Dat is toch vreemd: we ontwikkelen geen kennis over ons meest geteelde gewas en over een voor de sector cruciaal maatschappelijk issue. ICT en automatisering veroverden de melkveehouderij, maar zijn volledig aan het onderwerp gras en wei voorbij gegaan. Kortom, hier ligt een innovatieopgave. Werk voor (o.a.) Courage. Samen met collega’s van WUR-Livestock Research en een groep ‘Grote Grazers’, willen we zoeken naar nieuwe verbazingwekkende kennis en kunde over beweiding: ‘Amazing Grazing’.
Carel de Vries
Projectmanager Courage
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Beste Carel,
Interessante visie.
Enige tijd geleden zaten wij met elkaar rond de tafel, samen met een niet onbelangrijke melkverwerker.
Natuurlijk is het in een land als Nederland wèl mogelijk om jaarrond te beweiden.
Het innovatieve bedrijfssysteem "Natuurlijk Werken" van Pure Graze wordt al jarenlang toegepast door enthousiaste Pure Grazers.
Met dit duurzame bedrijfsysteem ìs er geen plusje voor de melk nodig, maar wordt er fors bespaard op de kosten.
De "losers" van Pure Graze varen er wel bij.
En die systeemverandering is dus allang aan de gang!
Beste Carel, veel succes met the "Amazing Grazing"!
Groetjes van het Pure Graze Team.
Een reactie posten