maandag 8 november 2010

Koolstofboer

Na stikstof en vervolgens fosfaat, is koolstof de nieuwe uitdaging voor de melkveehouderij. Het broeikaseffect, is vooral een kwestie van koolstof. En laat de melkveehouderij nu één grote koolstoftransformator zijn! De koe is sinds mensenheugenis geliefd vanwege de unieke eigenschap dat ze voor mensen nauwelijks verteerbare koolstofverbindingen, weet op te waarderen tot hoogwaardig en voedzaam spul als melk en vlees. Upcyclen van koolstof is al sinds de schepping de USP (even googelen) van de koe. Voordat meneer Braungart (ook even googelen) erover begon, deed de koe het al. Maar bij het realiseren van dit fraaie trucje, lijkt het erop alsof moeder natuur een vergissing heeft begaan. Gras groeit doordat het CO2 opneemt en de koe verteert dat gras, doet er iets nuttigs mee, maar produceert daarbij CH4. Dat is jammer. Het broeikaseffect van die CH4 is namelijk 23 x zo heftig als die van CO2. Kortom, de koe draagt al sinds haar verschijning op onze aardbol bij aan het broeikaseffect, maar dat is pas onlangs een probleem gebleken. Maakt niet uit. Onze roeping is om, zoals ex-minister Verburg dat zo mooi kon zeggen, geen deel te zijn van het probleem maar van de oplossing. En die oplossing lijkt voor handen. Want, de grootste grondbezitter van ons land (de melkveehouderij), bezit tevens de grootste koolstofopslagplaats van ons land: de bodem. 82% van alle koolstof op aarde zit in de grond. Een hectare grasland kan vele tonnen zuiver koolstof bergen. Het zit daar in allerlei vormen van organisch materiaal. En boeren weten wat organische stof in de bodem betekent: beter vochtleverend vermogen, betere structuur, minder nutriëntenverlies en door dit alles: hogere producties van betere kwaliteit. Kortom: hier gloort iets moois. Vooral biologische boeren ruiken de kans. De Carbonfarmers of America en de Carbon Farmers of Australia proberen al een ‘soil carbon trading system’ in de benen te helpen op de vrijwillige markt voor CO2-rechten. Ze bieden hun ‘carbon sinks’ te koop aan voor $ 25,- per stuk voor elke ton CO2 die ze in de grond weten vast te leggen. Aantrekkelijk alternatief voor het planten van een boom om je zondige vlieggedrag af te kopen, lijkt me.
Dat het niet allemaal flauwekul is bewijzen onderzoeksresultaten uit Australië. Ook de FAO heeft onlangs een serieus rapport uitgebracht over de perspectieven om koolstof vast te leggen in grasland. En in Nederland? Vroeger hadden we in Wageningen nog een hoogleraar Graslandkunde…. .Kortom: een onderwerp voor Courage.

Carel de Vries
Projectmanager Courage