donderdag 19 augustus 2010

Ambassadrice

De Volkskrant, onlangs: “De koe is onze nationale ambassadrice. Hoe groots het Nederlands Bureau voor Toerisme ook uitpakt met tulpen en molens, in grote delen van de wereld is het de koe die symbool staat voor Nederland”. De koe als wezenlijk onderdeel van onze nationale identiteit. De Nederlandse leeuw heeft concurrentie. Wat is Nederland zonder haar koeien? We knuffelen ze hartstochtelijk voor slechts € 47,50 p.p.(www.kadopagina.nl). De melkveehouderij mag er zich gelukkig mee prijzen. Zo’n visitekaartje zouden meer sectoren zich wensen. Maar: adeldom verplicht. Wanneer je de verzorger bent van de nationale mascotte, kun je daar niet zo maar wat mee aanrommelen in de ogen van de fans. Je kunt ze niet en masse opsluiten in grote industriĆ«le loodsen en behandelen als anonieme productiemiddelen. Wat vinden wij normaal? Test jezelf en tik op You Tube eens ‘Willet’s Dairy’ in. Aan welke beelden zijn wij gewend?
Imago is gebaseerd op de beelden en feiten van gisteren. Maar wat voor beelden creĆ«ren we voor overmorgen? Bij elke nieuwe ontwikkeling zou dit een criterium moeten zijn: wat doet het met het beeld van onze sector, van mijn bedrijf, van de koe? Twee voorbeelden van Courage-projecten waarbij dat speelt zijn Weerbaar Vee en Smart Dairy Farming. De doelen zijn nobel. Bij Weerbaar Vee gaat het erom de natuurlijke weerstand van de koe meetbaar te maken, zodat we die kunnen optimaliseren en koeien minder vaak ziek worden. Al snel kan het foute beeld ontstaan dat wij koeien willen ‘manipuleren’ om ze beter bestand te maken tegen de barre omstandigheden waarin we ze houden. Bij Smart Dairy Farming is onder andere de insteek dat we met nieuwe sensortechnologie diergezondheid en dierwelzijn op grootschalige bedrijven beter kunnen bewaken. Aandacht per koe is bij schaalvergroting immers een belangrijke bottle neck. Maar dit kan al snel het beeld op roepen van een ‘verdinging’ van het dier, van verdere industrialisering van de melkveehouderij. Goede bedoelingen alleen zijn niet genoeg. We moeten ze voorzien van de juiste beelden en woorden. Dat lukt alleen wanneer we door de ogen van de buitenstaander naar onszelf en onze bedrijven leren kijken. Wat zien we dan? Willet’s Dairy of de residentie van onze nationale ambassadrice? Good old Wijnand Pon, vraag maar aan je vader wie dat is, importeerde uit Canada zijn motto: ‘Be good and tell it’. Ik zou willen aanvullen: ‘Be good and show it’.

Carel de Vries
Projectmanager Courage